Çalıştığım iş vesilesiyle, TYT TÜRK ekranlarında yayınlanan Ebru Akel ile Türkiye Çiçek Açıyor programımıza Gülşen Gürses’i, hem de köy kadınlarıyla birlikte davet ettim. İyi ki de etmişim. Çünkü Pavli Atölye sandığınız gibi sıradan bir atölye değil. Burası aslında bir kadınlar kahvesi. Evet, yanlış duymadınız.
Kadınlar geliyor… Sohbet ediyor, gülüyor, eğleniyor. Şiir dinletilerine katılıyor, tiyatro izliyor, birlikte yemek yapıyor, kahve içiyorlar. Arada ufak tefek dedikodu da oluyor tabii, o da işin tuzu biberi. Gülşen abla, köyde kapalı duran kahveyi almış ve burayı kadınların nefes alabildiği, kendileri olabildiği bir alana dönüştürmüş.
İşin en güzel yanı şu: Gülşen Gürses aslında fotoğrafçı. Yani bu yaptığı iş, onun mesleği değil; tamamen gönül işi. Hatta ben kendisini yıllar önce, memleketim Şile’de yapılan yağlı güreşlerde fotoğraf çekerken görmüştüm. Tanışmak istemiştim ama kısmet olmamıştı. Demek ki bazı tanışmalar zamanını bekliyormuş.
Kendi köyünün tanıtımı için yaptığı onca etkinliği dinlerken, bir anda kendimi ona benzettim. Aynı heyecan, aynı dert, aynı memleket sevdası… Muhtarlık seçimlerinde sadece üç oy farkla kaybetmiş olması da ayrıca içimi burktu. Ama ne yazık ki bizim gibi biraz fazla güzel düşünen, fazla emek veren insanlara değer her zaman geç veriliyor. Bu da benim naçizane düşüncem.
Yanında gelen teyzeler… Ah o teyzeler… O kadar içten, o kadar sıcaklardı ki hepsini sarıp sarmalamak istedim. “Köylü milletin efendisidir” sözü var ya, işte tam da orada anlamını buluyor. Kadınlar köyde yaptıkları yöresel yemekleri getirmişlerdi. Hele o köy ekmeklerinin kokusu… Hâlâ burnumda. Mis gibi.
Gülşen abla bana bir de tarhana hediye etti. O an anladım; bu ziyaret sadece bir davet değil, bir gönül alışverişiydi.
Beni köye davet ettiler. En kısa zamanda gideceğim. Köy kahvesinde sobanın üstünde kestane pişirmek istiyorum. Çünkü bazı hayaller çok büyük olmak zorunda değil. Bazen bir soba, biraz kestane ve etrafında gülen kadınlar yeter de artar bile....
Çünkü kadın varsa hayat var gerçekten . Kadın gülerse köy canlanır, kadın konuşursa kültür yaşar, kadın bir araya gelirse umut büyür. Bir köy kahvesini dünyaya açan da, sobanın başında hikâye anlatan da, hamura sevgisini katan da yine kadındır. Kadınlar yalnızca evleri değil, mahalleleri, köyleri, memleketi ayakta tutar. Ve bir kadın cesaret ettiğinde, arkasından onlarcası yürür. İşte o zaman gerçekten Türkiye çiçek açar...
Yorumlar
Kalan Karakter: